നല്ലക്ഷീണം.....വിശപ്പൊന്നുംതോന്നുന്നില്ല....ദാഹിക്കുന്നുമില്ല....ഒന്നിരിക്കണം..വല്ലാതെനടന്നിരിക്കുന്നു..കാലുകള്‍ക്കൊന്നുംപഴയബലമില്ല..കിതപ്പും.......ഉം...പ്രായംഅതൊരുഘടകമാണ്..പിന്നെശീലിച്ചഒഴിഞ്ഞുപോകാത്ത...ഒഴിച്ചുകളയാന്‍
മനസു സമതിക്കാത്ത കുറെ ശീലങ്ങളും അവ നലികിയ ശാരീക ദുര്‍ബലതകളും... തളര്‍ച്ച
ശരീരത്തിനെ ഉള്ളു....മനസിന്‌ ഇല്ല അതാണ്‌ സത്യം...അല്ലെങ്കില്‍ ഇങ്ങനെ ഇറങ്ങി
പുറപ്പെടില്ലല്ലോ..........
ഇത്തിരി
പുഴുവിന്‍റെ ശല്യം ഉണ്ട്...അത് കുഴപ്പമില്ല ശീലമാണ്...നല്ല കൌതുകം ഉണ്ട് അതിനെ
വരവും ആര്‍ത്തിയും കാണാന്‍....”ഗ്രഹണിപിടിച്ചവനു
ചക്ക കൂട്ടാന്‍ കിട്ടിയപോലെ”
കേട്ടിട്ടില്ലേ....ശരിക്കും ഇവയൊക്കെ എങ്ങനെയാ ജീവിക്കുന്നത്.....എന്നെ പോലെ ആരും
വന്നില്ലെങ്കിലോ....കടിച്ചു തൂങ്ങാന്‍ പറ്റിയ ഒരു ജീവിയും
നിന്നുകൊടുത്തില്ലെങ്കിലോ?....അതും എത്ര എണ്ണം....ചോര തന്നെ വേണ്ടേ വയറു നിറക്കാന്‍.....ഇവിടുത്തെ
പൊതു വിതരണ സംബ്രതായം എന്താണാവോ....കാടിനെ സമ്മതിക്കണം..
അവിടെ ഇരിക്കാം.....നിലം പറ്റിയ ആ
പാഴ്തടിയില്‍....ഇത്തരത്തില്‍ വീണു ദ്രവിച്ച വന്മരങ്ങള്‍ ഇവിടെയെ കാണൂ...ഇതുപോലുള്ള
കാട്ടില്‍ ..
ജീവിത ചക്രം
പൂര്‍ത്തിയാക്കി പതിയെ പതിയെ പ്രജ്ഞ നശിച്ചു....അറിയാതെ......ഒടുവില്‍ ഒരു
മഴക്കാലത്ത് കടപുഴകി വീണു..മൃദുലമായെതെല്ലാം .മണ്ണോടുചേര്‍ന്ന്.അഴുകി
....അവശേഷിക്കുന്ന അകത്തെ കലിപ്പും കഠിനതയും അവശേഷിചു കൂതലിച്ചു... നിറം
മാറി...കറുത്തു കരുവാളിച്ചു....അങ്ങനത്തെ ഒരു രൂപം...
അല്ലെങ്കില്‍ ആയകാലത്ത് ജീവനോടെ
വെട്ടിവീഴ്ത്തി ചെത്തിമിനുക്കി ...നെടുകെ
പിളര്‍ന്നു കുറുകെ മുറിച്ചു ...കടഞ്ഞെടുത്ത്..ഒരുമ്മി മിനുക്കി ..ചായം ചേര്‍ത്തു...ചമയം
ചേര്‍ത്ത് ...അങ്ങ് കൊള്ളാവുന്നവുടെ എന്ന് ബഹു ഭൂരി പക്ഷം പറയുന്ന (ആര്‍ക്കറിയാം)
ഉമ്മറത്തും അകത്തളത്തിലും ഇരുന്നേനെ....ഇനമോ കുലമോ ചരിത്രമോ ഒക്കെ തന്നെ ചായത്തിലും
ചമയത്തിലും മാറ്റി എഴുതപ്പെട്ടെനെ....
ഇരിക്കാം....ഇതാണ്
അല്പം ഉയര്‍ന്ന ഇരിപ്പിടം. നല്ല തണുപ്പ് ....കുണ്ടിക്ക്....ഇത്തിരി മുന്‍പ് മഴ
പെയ്തിരുന്നു...നല്ല ഈര്‍പ്പം..പുറത്തെ ദ്രവിച്ച
കറുപ്പ് ലയിച്ചു കൊഴുത്തു കുറു കിയിരിക്കുന്നു. പെയ്തു വീണ തുള്ളികള്‍
ഒക്കെ ഒപ്പിയെടുത്തു സ്വാംശീകരിച്ചിരിക്കുന്നു.. .ഒരു ജന്മം മുഴുവന്‍ ആര്‍ത്തിയോടെ
വലിച്ചു കുടിച്ചതല്ലേ....ആ ഒരു ശീലം കാണും....
കാടിന്‍റെ
കുളിര്‍മ്മ....അതൊരു മേനിവാക്കണോ...എന്തൊരു പുഴുക്കം....വല്ലാതെ വിയര്‍ത്തൊഴുകുന്നു....കിളിയൊച്ചകള്‍
കേള്‍ക്കാം ...കാതോര്‍ത്തു...ഇല്ല കിളിയോച്ച അകന്നു പോയിരിക്കുന്നു
.ങ്ങിര്‍
...പിന്നെ ങ്ങിര്‍ഗിര്‍ ...പിന്നെ ങ്ങിര്‍ഗിര്‍ഗിര്‍ഗിര്‍ ....ചീവീടിന്‍റെ
റിഥം......ഇതാണ് കാടിന്‍റെ തനതു സംഗീതം.....
പുഴുങ്ങുന്നു.....ഹുമിഡിറ്റി
അതാണ്‌ ആധുനിക പദം ...പദം ആധുനികമാണ്....പക്ഷെ പ്രക്രിയ ജീവോല്പ്പത്തി മുതല്‍
തുടങ്ങിയതാണ്‌....എല്ലാ ജീവനും ഒരുത്തിരിയുന്നത് ഈ പുഴുങ്ങലില്‍ ആണ്....കോഴി
അടയിരിക്കുമ്പോള്‍ മുട്ട വിരിയുന്നത് പോലെ.......
കണ്ണടച്ചു
കാല്‍ മുട്ടില്‍ കൈ മടക്കികുത്തി തലയ്ക്കു കൊടുംകൈകുത്തി കുറേനേരം കുനിഞ്ഞു
കണ്ണുമടച്ചിരുന്നു....
എപ്പോഴോ
കണ്ണ് തുറന്നു.......
അഴുകിയ
കൂതലിച്ച മരത്തടിയുടെ കറുപ്പില്‍ വെളുത്തു ചെറുവിരല്‍ പോലെ.....എന്തോ ഒന്ന്.....
എഴുന്നേറ്റു
കുത്തിയിരുന്നു നോക്കി....നല്ല ഭംഗി.....ഒരു ജീവന്‍ വെളുത്തു ചെറുവിരല്‍ പോലെ
നീണ്ടു മെലിഞ്ഞു മഴത്തുള്ളികളില്‍ അലങ്കരിച്ചു...ഒരു കുഞ്ഞു ശില്പ്പംപോലെ എന്തോ
ഒന്ന്...ജീവനുണ്ടോ...തൊട്ടുനോക്കാന്‍ തോന്നി.. വേണ്ട...
പാഴ്തടിയില്‍
പറന്നു വീണു ഒട്ടിപിടിച്ച ഏതോ ജീവ രേണു പുതുമഴയില്‍ ജീവന്‍ വെച്ചിരിക്കുന്നു...ഈ
പുഴുങ്ങലില്‍ പ്രകൃതിയുടെ ജീവപ്രക്രിയ അന്സ്യുതം നിരവിഘനം ഇപ്പോഴും തുടരുന്നു ...എപ്പോഴോ രൂപം കൈക്കൊണ്ടിരിക്കുന്നു....മഴത്തുള്ളികള്‍
മുത്തുപതിച്ച മനോഹാരിത..
പേരും ഇനവും വര്‍ഗ്ഗവും വംശവും വയസും രൂപവും കര്‍മ്മവും
ധര്‍മ്മവും ആയുസും അന്ത്യവും ഒന്നും പ്രസക്തമായി തോന്നിയില്ല...അല്ലെങ്കില്‍ തന്നെ
അതിനു പ്രകൃതിയില്‍ ...സൃഷ്ട്ടിയില്‍
എന്ത് പ്രസക്തി....അനങ്ങാതെ...അനക്കാതെ....കുറച്ചു ചിത്രം എടുത്തു.....
No comments:
Post a Comment