സന്ധ്യമയങ്ങിതുടങ്ങിയതെയുള്ളു ...കുളിരിന്റെ കുറുമ്പ് കൂടിവരുന്നു ...താഴ്വാരത്തെ കോടമഞ്ഞു തന്നില്‍ ചേര്‍ത്തു
പുല്‍കി ഒളിപ്പിച്ചു.....ഇനിയാര്‍ക്കും കാണാന്‍ കൊടുക്കില്ല....സ്വാര്‍ഥന്‍ ....
പ്രണയം കൈകോര്‍ത്തു നടന്നവര്‍ ....പ്രണയത്തെ ഓര്‍ത്ത്‌ നടന്നവര്‍
...പ്രണയം നഷ്ടപ്പെട്ടവര്‍ ...ഈ കൈവരിയില്‍ പിടിച്ചു നിന്നു സ്വപ്നം കണ്ടവര്‍ .. നഷ്ട
സ്വപ്നങ്ങളുടെ നെടുവീര്‍പ്പുകള്‍ ദീര്‍ഘനിശ്വാസങ്ങള്‍ മഞ്ഞിന്‍പുകച്ചുരുള്‍ ആയി ഊതി
പറപ്പിച്ചവര്‍ ....അഗാധതയുടെ മാസ്മരിക ഭംഗി കണ്ടു ഉണ്മത്തര്‍ ആയവര്‍ ...ചിറകുന്ടായിരുന്നെങ്കില്‍
പറക്കാന്‍ ആഗ്രഹിച്ചവര്‍ ....താഴ്വാരത്തില്‍ വീണു ചിതറാന്‍ ചിന്തിച്ചെങ്കിലും മനസ്
പതറിയ ചിറകറ്റവര്‍ ...കാലവും പ്രായവും ജീവിതവും നല്‍കിയ കിതപ്പില്‍ വിണ്ടുകീറിയ പാദങ്ങള്‍
നിന്നില്‍ അമര്‍ത്തിചവിട്ടിയവര്‍ .. .ഭൂമിയുടെ വര്‍ണ്ണവും വിണ്ണും കണ്ടു തുള്ളിയോടിയ
പൈതങ്ങള്‍ .അങ്ങനെ എത്രയോ പാദങ്ങള്‍ ഈ വഴി ചുവടു വെച്ചിരിക്കണം .....വിജനത നല്‍കിയ
വേദനയുടെ ചുവപ്പ് അല്ലെ .....വിഷമിക്കേണ്ട നാളെ പുലരുമ്പോള്‍ വീണ്ടും പാദചുമ്പനം ഏറ്റു
നീ പുളകം കൊള്ളും ..അതുവരെ മഞ്ഞിന്‍ കുളിരില്‍ ഇടയ്ക്കു തെളിയുന്ന നക്ഷത്രങ്ങള്‍ കൂട്ട്
വരാതിരിക്കില്ല ....
ഉള്ളവും ഉള്ളും ഉടലും കുളിര്‍ന്നു മരവിച്ച ഈ ചുവന്ന പരവതാനിയില്‍
നഗ്നപാദനായി നടക്കാന്‍ ഞാന്‍ കൊതിച്ചു .....എന്‍റെ പാദങ്ങളും തണുക്കട്ടെ ......
No comments:
Post a Comment