തരില്ലൊരു തളിര്‍മാല്യ്വും നിനക്കായ്‌ ..
വയ്യെനിക്കീ തളിരിനെ നുള്ളുവാന്‍
പോള്ളുന്നെന്‍ ഉള്ളവും കാളുംമനവും ...
നുള്ളുവാന്‍ ഉള്ളില്‍ കരുത്തില്ലെനിക്ക് ..
എന്നിട്ടും നീ ചോദിക്കുന്നുവോ ?...
ചൂടിയാടാന്‍ കൊതിക്കുന്നുവോ ?..
നുള്ളി ചതച്ചു മുറിചെടുത്തോരാ ...
തന്ടില്‍നിന്നൂറും രണത്തിനു നീ ..
കല്പ്പിച്ചതെങ്ങിനീ മദവുമുന്‍മ്മാദവും ...
വിരിയട്ടെ വിടരട്ടെ വിലസി വളരട്ടെ ..
വിസ്ത്രുതമാകുമീ മണ്ണും വിഹായസും
ഇന്നലെയെങ്ങോ വിരിഞ്ഞ നമ്മെക്കാളും
നാളെതന്‍ അവകാശിയീത്തളിര്‍ തന്നല്ലോ .......
കവിത കുറിച്ചു വായിച്ചു കവി നിര്‍വൃതികൊണ്ടു .....
പ്രിയതമയെ ആലപിച്ചു കേള്‍പ്പിച്ചു ...
പിന്നെ ....കപ്പളത്തിന്റെ കൂമ്പു നുള്ളി ആരാ മനുഷ്യാ മാല കോര്‍ക്കുന്നത്
....
എന്നും കപ്ലങ്ങാ കറിവെക്കുന്ന അവളുടെ അടുത്താ ഈ പടം ഇട്ടു ഒരു കോപ്പിലെ കവിതാ അഭ്യാസം
.....
No comments:
Post a Comment